نشریه پژوهش های مشاوره
پیاپی 17 (بهار 1385)

این پژوهش با هدف شناخت میزان تاثیر دو روش مداخله مشاوره ای حل مشکل خانوادگی و تغییر شیوه زندگی در کاهش ناسازگاری های زناشویی انجام گرفت، تعداد 260 زوج دچار ناسازگاری زناشویی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جای گرفتند. روش پژوهش، روش تجربی بود و در آن گروه های آزمایشی به مدت 15 ساعت و به صورت یک جلسه در هفته تحت متغیر آزمایشی که بر اساس دو روش مداخله ای تعیین شده بود قرار گرفتند. آنگاه اطلاعات و داده های مورد نیاز از طریق پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش عبارت بودند از آزمون زناشویی انریچ، مقیاس سنجش توانایی حل مشکل خانوادگی و مقیاس شیوه زندگی. جهت انتخاب زوجین ناسازگار برای گروه های آزمایشی و کنترل تعداد 1000 زوج با استفاده از روش خوشه ایچند مرحله ای از شهر تهران انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که به کارگیری هر دو روش مداخله ای برای کاهش ناسازگاری زناشویی موثر بود، همچنین روش مداخله ای حل مشکل خانوادگی موجب کاهش ناسازگاری هایی می شود که به ترتیب در زمینه های ارتباط دوتایی، حل تعارض، روابط جنسی و همچنین موضوعات شخصیتی و ارتباط با اقوام و دوستان می باشد و روش مداخله ای تغییر شیوه زندگی موجب کاهش ناسازگاری هایی می شود که به ترتیب در زمینه های موضوعات شخصیتی، مدیریت مالی، توانایی حل تعارض و روابط جنسی می باشد.

هدف از این پژوهش بررسی میزان اثر بخشی مشاوره شغلی به شیوه گروهی بر مبنای پردازش اطلاعات شناختی بر کاهش افکار نا کارآمد حرفه ای(شغلی) دانشجویان دانشگاه اصفهان بوده است.
به منظور بررسی فرضیه های پژوهش در قالب یک طرح نیمه تجربی تعداد30 آزمودنی به روش تصادفی ساده از بین دانشجویان مراجعه کننده به مرکز کار آفرینی دانشگاه اصفهان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت شش جلسه تحت مشاوره شغلی گروهی به شیوه پردازش اطلاعات شناختی قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه افکار ناکارآمد حرفه ای بود که در مورد هر دو گروه به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. نتایج پژوهش نشان داد که مشاوره شغلی به شیوه گروهی بر مبنای پردازش اطلاعات شناختی بر کاهش افکار ناکار آمد حرفه ای و چهار زیر مقیاس آن یعنی افکار ناتوانی(0.01=p)، افکار تایید دیگران(0.009=p)، افکار نبودن فرصت (0.002=p)، و افکار سردرگمی(0.02=p)، موثر بوده است. همچنین مشاوره شغلی به شیوه پردازش اطلاعات شناختی بر کاهش یکی از زیر مقیاس ها یعنی افکار کمال گرایی (0.45=p) موثر نبوده است.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر بخشی آموزش تلقیح استرس در کاهش استرس شغلی و اختلالات روانشناختی (افسردگی، اضطراب، فرسودگی شغلی، نارضایتی شغلی) ناشی از آن در بین کارکنان ایران خودرو می باشد. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنانی می باشند که در سه ماهه زمستان 1383 مشغول گذراندن آموزش ضمن خدمت در اداره آموزش کارخانه ایران خودرو بوده اند. از این جامعه 16 نفر که علاوه بر اینکه نمره آنها در آزمون استرس شغلی بالاتر از نقطه برش بوده نمراتشان در آزمون های فرسودگی شغلی، اضطراب و افسردگی نیز بالاتر از میانگین و نمرات آنها در آزمون رضایت شغلی کمتر از میانگین بود به عنوان نمونه انتخاب گردیدند، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آموزش تلقیح استرس (SIT) در 9 جلسه به اجرا در آمد و هر دو گروه چهار بار (پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری اول، پیگیری دوم) مورد آزمون و ارزیابی قرار گرفتند. در تحقیق حاضر5 فرضیه مطرح بوده که عبارتند از:میزان استرس شغلی آزمودنی هایی که تحت آموزش تلقیح استرس قرار گرفتند نسبت به آزمودنی هایی که تحت آموزش تلقیح قرار نگرفته اند کمتر است. 2- میزان افسردگی ناشی از استرس شغلی آزمودنی هایی که تحت آموزش تلقیح استرس قرار گرفته اند نسبت به آزمودنی هایی که تحت این آموزش قرار نگرفته اند کمتر است. 3- میزان اضطراب ناشی از استرس شغلی آزمودنی هایی که تحت آموزش تلقیح استرس قرار گرفته اند نسبت به آزمودنی هایی که تحت این آزمایش قرار نگرفته اند کمتر است. 4- میزان افسردگی شغلی ناشی از استرس شغلی آزمودنی هایی که تحت آموزش تلقیح استرس قرار گرفته اند نسبت به آزمودنی هایی که تحت این آموزش قرار نگرفته اند کمتر است. 5- میزان رضایت شغلی آزمودنی هایی که تحت آموزش تلقیح قرار گرفته اند نسبت به آزمودنی هایی که تحت تلقیح این آموزش قرار نگرفته اند بیشتر است.
بعد از جمع آوری داده ها و اطلاعات و به منظور تحلیل داده ها آزمایش اختلاف نمرات پیش آزمون و پس آزمون (D1)؛ پیش آزمون و پیگیری اول(D2)؛ پیش آزمون و پیگیری دوم (D3)؛ پس آزمون و پیگیری اول (D4)؛ پس آزمون و پیگیری دوم (D5)؛ محاسبه شد. و آنگاه با استفاده از آزمون t مستقل، میانگین اختلاف نمرات مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج آماری نشان می دهد که میزان استرس شغلی، افسردگی، اضطراب و فرسودگی شغلی گروه آزمایش کمتر از گروه کنترل است و میزان رضایت شغلی آنها نیز بیشتر می باشد، لذا آموزش تلقیح استرس در کاهش استرس شغلی و اختلالات روانشناختی (افسردگی، اضطراب، فرسودگی شغلی، نارضایتی شغلی) ناشی از آن موثر و اثر بخش بوده است

هدف مقاله حاضر بررسی تاثیر راهنمایی شغلی به دو شیوه فرآیند آمادگی حرفه ای و آموزش کار آفرینی بر افزایش رفتار کاریابی زنان بیکار شهرکرد بوده است.
به این منظور از بین زنان بیکار مراجعه کننده به هلال احمر شهرکرد 39 نفر به شیوه تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه هر کدام 13 نفر) جایگزین شدند. گروه اول تحت آموزش فرآیند آمادگی حرفه ای و گروه دوم تحت آموزش کار آفرینی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. نتایج (با استفاده از تحلیل مانوا) حاکی از آن بود که هر دو شیوه آموزشی رفتار کاریابی زنان بیکار شهرکرد را در مقایسه با گروه گواه افزایش داده است. همچنین بین دو شیوه آموزشی تفاوت معناداری وجود ندارد.

اهداف پژوهش حاضر عبارتند از: 1- بررسی روابط زوجین ایرانی بر اساس مدل استرنبرگ، 2- تعیین مولفه بارز تر (صمیمیت، تعهد و شهوت) در روابط زوجین و 3- بررسی رابطه "روابط عاشقانه سه گانه" با رضایت زناشویی و متغیرهای دموگرافیک. نمونه آماری تحقیق حاضر مشتمل بر66 زوج جوان و میانسال بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از ابزار: 1- مقیاس عشق سه گانه استرنبرگ (استرنبرگ،1989) 2- مقیاس رضایت زناشویی انریچ و 3- پرسشنامه سنجش متغیرهای دموگرافیک مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج پژوهش بیانگر آن بود که میان زوجین جوان و میانسال در مولفه صمیمیت عدم تفاوت و در دو مولفه تعهد و شهوت تفاوت های معناداری وجود دارد. اثر پیلایی با آزمون t وابسته به همراه تصحیح بونفرونی نشان داد که در زوجین میانسال بارز ترین ویژگی تعهد و در زوجین جوان شهوت می باشد. بررسی متغیرهای دموگرافیک حاکی از آن بود که: 1- سواد، شغل و مدت ازدواج (زوجین جوان و میانسال) پیش بینی کننده های مثبت و معنا دار روابط عاشقانه زوجین و مولفه های آن می باشند در حالی که سن و تعداد اعضای خانواده زوجین فاقد این قدرت پیش بینی هستند، از سوی دیگر نتایج نشان داد که مولفه های روابط عاشقانه، تنها قدرت پیش بینی ابعاد روابط دو تایی، روابط جنسی و موضوعات شخصیتی را دارا می باشند و سایر ابعاد رضایت زناشویی را پیش بینی نمی کنند.